Przeważająca większość osób oferujących mieszkania na wynajem robi to bez zakładania firmy. Ale są tacy, którzy decydują się wynajmować mieszkania w ramach działalności gospodarczej. Jedną z zachęt jest szerszy zakres kosztów podatkowych, jakie można wykorzystać przy rozliczeniach podatkowych.
Co stanowi koszt podatkowy przy działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie mieszkań? Takie pytanie podatnik przesłał do izby skarbowej we wniosku o interpretację podatkową. Z treści wykładni wynika, że kategoria kosztów jest dość szeroka.
Po pierwsze – amortyzacja
Przede wszystkim – co zasugerował podatnik, a Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 29 stycznia 2016 r. (sygnatura ITPB4/4511-512/15-5/MP) potwierdziła – takim kosztem jest amortyzacja. Jak wynika z przepisów, wydatki na zakup środków trwałych, np. mieszkania, nie są kosztem podatkowym. Kosztem za to są odpisy amortyzacyjne (art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Amortyzacji (art. 22a ust. 1 pkt 1) podlegają zaś m.in. „budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością”, których przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok. Stawka amortyzacji w przypadku lokali wynosi 1,5% rocznie.
Wydatki na meble też można odpisać
Ale poza zakupem mieszkania konieczne jest jeszcze jego wyposażenie. Jak wynika z wniosku, podatnik zamierza zakupić podstawowe meble oraz wyposażenie kuchni i łazienki. W tym przypadku – co zostało potwierdzone przez izbę skarbową istnieją dwie metody podstępowania.
W przypadku mebli i urządzeń, których cena nie przekracza 3,5 tys. zł, dokonuje się jednorazowego odpisu w wysokości kwoty, wydanej na ich zakup. Takiego odpisu dokonuje się w miesiącu oddania do użytkowania lub w miesiącu następnym.
Jako że meble i urządzenia są również środkami trwałymi, to w przypadku zakupu takich rzeczy o wartości przekraczającej kwotę 3,5 tys. zł, koszty powiększa się o odpisy amortyzacyjne (art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym przypadku będzie to stawka amortyzacyjna w wysokości 20% w stosunku rocznym.
Czynsz i opłaty również mogą być kosztem
Podatnik chciał wiedzieć także, jak powinien potraktować wydatki na czynsze i opłaty, za prąd czy gaz. Generalnie planował on tak konstruować umowę najmu, aby płatność od klienta składała się z dwóch elementów, a więc z opłaty za najem oraz płatności za prąd, gaz, wodę, śmieci i za czynsz.
W sytuacji, kiedy mieszkanie będzie wynajmowane, płatności będzie ponosił najemca, a dla właściciela lokalu nie będzie z tego tytułu przychodu (bo będzie jedynie przekazywał płatność). Ale podatnik chciał się upewnić, czy opłaty, jakie będzie ponosił samodzielnie w okresie, kiedy mieszkanie nie będzie wynajmowane, również będzie mógł ująć w kosztach.
Według izby, będzie miał takie prawo. „Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy” – napisali w wykładni urzędnicy. I dodali, że to podatnik decyduje „o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu”, ale musi tę celowość i konieczność w razie potrzeby udowodnić przed organem.
