Mimo niespodziewanie wysokiej dynamiki gospodarki oraz równie nieoczekiwanie silnego wzrostu inflacji, Rada Polityki Pieniężnej na grudniowym posiedzeniu nie zmieni dotychczasowej retoryki. Co najwyżej lekko zmodyfikuje komunikat, sygnalizując możliwość bardziej elastycznego reagowania, gdyby wspomniane zjawiska nadal się utrzymywały.
Najnowsze dane dotyczące polskiej gospodarki, z pewnością staną się impulsem ożywiającym dyskusję w trakcie grudniowego posiedzenia Rady Polityki Pieniężnej. Sięgająca 4,9 proc, a więc najwyższa od końca 2011 r. dynamika wzrostu PKB w trzecim kwartale, zdecydowanie w górę przesuwa oczekiwany wynik całego mijającego roku i stanowi pozytywną niespodziankę. Nie będzie jednak wystarczającym argumentem do przybliżenia perspektywy podwyżki stóp procentowych z trzech powodów. Po pierwsze, jest bardzo prawdopodobne, że był to najlepszy wynik w obecnym cyklu koniunktury i jego powtórzenie będzie bardzo trudne. Po drugie, istnieje duże ryzyko, że tempo wzrostu w całym przyszłym roku będzie niższe niż w 2017 r. Trudno więc będzie znaleźć przekonujące argumenty za podwyżką stóp procentowych w warunkach słabnącej dynamiki PKB. Po trzecie, choć dynamika wzrostu była w trzecim kwartale imponująca, to jego struktura pozostawia wiele do życzenia, przede wszystkim ze względu na rozczarowujące tempo inwestycji. To właśnie słabość inwestycji będzie jedną z kluczowych przesłanek za pozostawieniem stóp procentowych na obecnym, rekordowo niskim poziomie jak długo się da.
Drugą będzie kształtowanie się procesów inflacyjnych. Listopadowy skok inflacji do 2,5 proc., czyli poziomu najwyższego od pięciu lat i jednocześnie stanowiącego środek celu inflacyjnego NBP, niewątpliwie można traktować jako sygnał ostrzegawczy, przemawiający za wzmożoną czujnością za strony RPP. Jego znaczenia nie można jednak przeceniać. Po pierwsze, wynikał on prawdopodobnie z utrzymania się wysokiego tempa wzrostu cen żywności oraz paliwa, a więc czynników, które pozostają poza wpływem narzędzi polityki pieniężnej. Po drugie, biorąc pod uwagę punkt odniesienia zarówno w przypadku żywności (w grudniu 2016 r. podrożała o 2,5 proc., a w następnych miesiącach jej ceny rosły o 3,1-3,9 proc. więc osiągnięcie wysokiej dynamiki będzie w najbliższym czasie mało prawdopodobne), jak i notowań ropy naftowej, od grudnia obecnego roku do marca 2018 r. można spodziewać się znacznie niższego tempa inflacji, zbliżonego prawdopodobnie do 2 proc., czyli poniżej celu inflacyjnego. Kluczową przesłanką w ocenie zjawisk inflacyjnych dla RPP będzie więc dopiero marcowa projekcja inflacyjna. Jeśli po raz kolejny z analiz ekonomistów banku centralnego wynikać będzie przyspieszenie ścieżki inflacji w dłuższym terminie, będzie mogła pojawić się „poważna” dyskusja dotycząca podwyżki stóp procentowych, mogąca zakończyć się skutecznym przegłosowaniem takiej decyzji. W marcu będzie też można znacznie więcej powiedzieć w kwestii inwestycji oraz perspektyw koniunktury gospodarczej w 2018 r. Wszystko więc wskazuje na to, że do marca sprawa podwyżki stóp procentowych pozostanie jedynie w sferze domysłów, zmieniających się w rytm napływających danych.
autor: Roman Przasnyski, Główny Analityk GERDA BROKER
