Końcówka 2017 roku będzie bardzo intensywnym okresem w polityce pieniężnej. W tym samym czasie gdy ECB zacznie wygaszać program ilościowego luzowania, Rezerwa Federalna rozpocznie proces stopniowego ograniczania sumy bilansowej. Pomimo tak istotnych kroków i bezprecedensowych wydarzeń na bardzo bliskim horyzoncie, na corocznym sympozjum w Jackson Hole, Yellen i Draghi nabrali wody w usta i nie odnosili się do perspektyw polityki monetarnej.
Oboje wzięli za to na celownik zamierzenia Donalda Trumpa i podkreślali znaczenie i pozytywny wpływ rozbudowanych regulacji sektora finansowego na stabilność sektora. Po stronie dolara za rozczarowanie zostało uznane podkreślanie przez Yellen, że przy właściwych regulacjach i narzędziach makroostrożnościowych, Fed nie musi brać pod uwagę wyceny aktywów przy ustalaniu głównych parametrów polityki. Jednoczesny brak nawiązania do rekordowo luźnych warunków finansowych został zinterpretowany jako niema deklaracja, że FOMC nie przyśpieszy cyklu zacieśniania ze względu na sytuację na tym polu. Zabrakło „mięsa”, więc inwestorzy skupili się na niuansach.
Eurodolar wyszedł najpierw z przedziału wahań 1,1680 – 1,1850, a następnie ponad 1,19. Już na dzisiejszej sesji azjatyckiej kurs ustanawiał maksima ponad 1,1950. Wyjście ponad szczyt z początku sierpnia otworzyło drogę w kierunku 1,20. W tych okolicach wypada modelowy zasięg ruchu po opuszczeniu dominującego przez kilka tygodni przedziału wahań.
Reakcja inwestorów doskonale oddaje sentyment panujący względem głównych walut. Brak nowych informacji to zła informacja dla dolara. Brak nowych informacji to dobra informacja dla euro. Rada Prezesów ECB nie gasi (naszym zdaniem zbyt wielkiego) entuzjazmu panującego wokół perspektyw wspólnej waluty wynikającego z silnego wzrostu i nieodzownej zmiany kursu w polityce monetarnej. Zachowanie euro to także dobitny sygnał dla decydentów, że jeśli faktycznie są zaniepokojeni siłą waluty, to sama wstrzemięźliwość w komunikacji z rynkiem to za mało by zatrzymać aprecjacyjny trend.
Wracając do dolara: informacje z sympozjum w Jackson Hole nie stanowią naszym zdaniem jakiejkolwiek przesłanki by sprzedawać amerykańską walutę. W przestrzeni G-10 znaczny potencjał do zniżek widzimy w przypadku GBP/USD. Funt pozostanie słaby pod wpływem napięć na scenie politycznej i tarć na linii Londyn – Bruksela. USD/JPY pozostaje w przedziale wahań ponad kluczowym wsparciem 108,80. W tym tygodniu uwaga uczestników rynku będzie skierowana nie tylko na dane (przede wszystkim wstępna inflacja z Eurolandu za sierpień i amerykański rynek pracy), ale również na amerykańską politykę. Kongres musi w ekspresowym tempie podwyższyć limit zadłużenia i umożliwić pozyskanie finansowania administracji rządowej. Kongres zbiera się po wakacyjnej przerwie po raz pierwszy 5 września i ma czas na wdrożenie nowej legislacji tylko do końca przyszłego miesiąca. Jakiekolwiek oznaki pogłębiania się podziałów i niezgody pomiędzy republikańskimi kongresmenami a administracją Trumpa będą negatywnym sygnałem dal ryzykownych aktywów i USD.
Raport opracował Bartosz Sawicki, Kierownik Departamentu Analiz, DM TMS
