System kaucyjny wymaga konsultacji z branżą handlu. Rząd pracuje nad wprowadzeniem systemu kaucyjnego w Polsce (projekt UC98). Proponowane rozwiązania wymagają konsultacji z branżą handlu, tak aby uwzględniały możliwości praktyczne sklepów co do przechowywania opakowań.

System na początku powinien objąć wyłącznie butelki PET oraz ewentualnie puszkę aluminiową. Na obecnym etapie sklepy nie mają żadnych możliwości technicznych ani organizacyjnych, aby przyjmować opakowania szklane. Istniejący system kaucyjny na butelki po piwie powinien nadal działać, ale branża nie wyobraża sobie przyjmowania dodatkowych szklanych opakowań. W przypadku mniejszych sklepów przystąpienie do systemu powinno być dobrowolne pod względem zbiórki opakowań, a w razie  zmiany decyzji, taka placówka będzie mogła przystąpić do zbiórki opakowań w dowolnym czasie po uruchomieniu całego systemu.

System kaucyjny wymaga konsultacji z branżą handlu - woda nalewana z plastikowej butelki.
System kaucyjny wymaga konsultacji z branżą handlu

Niezwykle poważne wątpliwości budzi arbitralne ustalenie w założeniach do projektu progu 100 m2 powierzchni sklepu, od którego prowadzenie zbiórki opakowań miałoby być obowiązkowe. Bez wątpienia wymaga to rzetelnych konsultacji z branżą handlu, tak by uwzględnić realne możliwości sklepów. 100 m2 to mała placówka handlowa, która musi na takiej powierzchni zmieścić półki, kasę, zaplecze socjalne. Ponadto przechowywać zapasy towarów, nie tylko butelki objęte kaucją. Przyszły system depozytowy w Polsce powinien być dostosowany do wymogów i specyfiki większości placówek handlowych w Polsce.

Z perspektywy polskiego handlu system depozytowy powinien w szczególności zapewniać:

  1. Sprawną logistykę zapewniająca maksymalna częstotliwość odbioru opakowań depozytowych od sklepów. Adekwatną do potrzeb danej placówki handlowej w tym także odbiór we wszystkie dni robocze;
  2. Możliwość ograniczenia kubatury odebranych opakowań – poprzez odbiór zgniecionych opakowań lub możliwość zgniatania odebranych opakowań przez sklep;
  3. Pokrycie przez system niezbędnych inwestycji – takich jak dostosowanie sklepu, zabezpieczenie terenu magazynowania opakowań, urządzenia wspomagające przechowywanie, zgniatanie i przyjmowanie opakowań;
  4. Zaadresowanie kwestii rozliczeń z operatorem systemu za opakowania z depozytem tak by nie skutkowały one ponoszeniem przez sklepy kosztu zamrożenia części kapitału obrotowego w opakowaniach;
  5. Pokrycie dodatkowych kosztów ubezpieczenia opakowań na wypadek kradzieży w przypadku możliwości ponownego oddania opakowań po ich przyjęciu przez sklep oraz ubezpieczenia na wypadek pożaru;
  6. Pokrycie ewentualnych inwestycji związanych z zabezpieczeniem przeciwpożarowym w przypadku konieczności magazynowania łatwopalnych opakowań na terenie sklepu.

Źródło: PIH