Rozwój kogeneracji w Polsce został zahamowany z powodu utrzymywania niskich cen ciepła w celu ochrony odbiorców, czego skutkiem jest nieopłacalność inwestycji w nowe moce wytwórcze i projekty odtworzeniowe. Bez administracyjnego wsparcia trudno będzie wykorzystać potencjał kogeneracji – uważa Związek Pracodawców Prywatnych Energetyki przy Konfederacji Lewiatan.
Kogeneracja jest wytwarzaniem ciepła i energii elektrycznej w najbardziej efektywny sposób, czyli w jednym procesie technologicznym. W stanowisku dotyczącym jej rozwoju w naszym kraju Związek Pracodawców Prywatnych Energetyki przy Konfederacji Lewiatan podkreśla, że kogeneracja, zasilająca scentralizowane systemy ciepłownicze:
- Stanowi doskonały sposób ograniczenia niskiej emisji zanieczyszczeń do powietrza, a w konsekwencji poprawy warunków zdrowotnych życia w miastach;
- jest jednym z najbardziej ekonomicznych środków, za pomocą którego możliwym jest wypełnienie strategicznych celów klimatycznych i środowiskowych Unii Europejskiej;
- przyczynia się w istotny sposób do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego kraju dzięki zmniejszeniu zużycia paliwa pierwotnego oraz dywersyfikacji surowcowej;
- stabilizuje pracę krajowego systemu elektroenergetycznego wystawianego na oddziaływanie coraz większej ilości energii ze źródeł odnawialnych o zmiennym profilu produkcji.
– Rozwój kogeneracji w Polsce został zahamowany przede wszystkim z powodu administracyjnego utrzymywania niskich cen ciepła w celu ochrony odbiorców. O ile ograniczenie tempa wzrostu cen ciepła wytwarzanego z kogeneracji dla odbiorców w gospodarstwach domowych można uzasadnić względami społecznymi, to stosowanie takiej ochrony wobec przemysłowych odbiorców ciepła jest nieuzasadnione. Relacje handlowe między przedsiębiorstwami powinny odbywać się na warunkach rynkowych. Ponadto brak jest stabilnej legislacji i skutecznego mechanizmu wsparcia, który mógłby zachęcić do podejmowania działań inwestycyjnych – mówi Daria Kulczycka, dyrektorka departamentu energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan.
Kogeneracja, będąca alternatywą dla rozdzielonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła, pozwala na zmniejszenie zużycia paliwa pierwotnego o ok. 25-35% oraz na redukcję emisji CO2 w granicach 25–60% (w zależności od tego czy paliwem jest węgiel czy gaz). Politechnika Warszawska w „Programie rozwoju kogeneracji w Polsce” (Warszawa 2010) wskazuje, że dzięki eliminacji źródeł tzw. niskiej emisji (lokalne piece i kotłownie) oraz modernizacji przedsiębiorstw ciepłowniczych istnieje możliwość wybudowania w kraju ok. 5 tys. MWe nowych mocy wytwórczych w jednostkach kogeneracyjnych. Dodatkową korzyścią płynącą z rozwoju kogeneracji jest możliwość ograniczenia emisji CO2 o około 16 mln. ton (10% emisji sektora energetyki). Nabierze to szczególnego znaczenia po roku 2020, kiedy to cena uprawnień zacznie istotnie rosnąć, a Polska energetyka będzie otrzymywać coraz to mniejsze pule uprawnień do emisji CO2.
Aby wykorzystać potencjał kogeneracji administracja rządowa powinna: wyznaczyć strategiczne cele rozwoju kogeneracji i sektora ciepłownictwa, opracować „mapę drogową” pokazującą etapy i metody osiągania tych celów, przygotować pakiet zmian legislacyjnych pozwalających na skuteczną stymulację rozwoju systemów ciepłowniczych, sformułować koncepcję wykorzystania w celu rozwoju kogeneracji nieodpłatnych uprawnień do emisji CO2, przyznanych Polsce po 2020 r. oraz programów pomocowych w okresie do 2020 roku.
źródło: Konfederacja Lewiatan
